Sen hiç gözlerimi
Sana bakarken gördünmü..
Ve ben senin dudaklarından dökülen
Dökülürken çiçek açan
Gülüşlerini kokladım...
Tüm sözlerin anlamsızlastığını
Seni görmedigim gün,
Ne karanlık bir gündür.
Sesini duymadığım
Gün ne z/amansız ölümdür...
Oysa bir bilsen
Günaydın ne güzel yakışıyordu
Seni yaşamak
gözlerindeki isyanda..
Seni sevmek
güneşin kızıllıgında..
Seni özlemek
bir yagmur damlasında..
Dedim ki sen kimsin,
neyin nesisin,
kimin neslisin ?
Dedi ki babamın dölü,
anamın memesindeki ak sütü ..
Dedim ki sustuklarımı yazayım mı,
Sesinle uyumak.
Umurunda olmak.
Ve umursanmaktı.
Kokunda sesinde saklıydı yaşamın belirtisi.
Yaşamak için ekmek su hava nasıl gerekliydiyse
benim yaşamam için bunlar gerekliydi
Bana seni seviyorum deme
Şiirine gelebilirmiyim de
Mavi düşlerime siyahı bulaştırma
Umutlarım ölür
Ayrılığa yakalanırım
hayallerim yetim kalır...
seni düşündükçe
Bir sızı sarıyor yüregimi,
vakit gecenin yarısı
Yüreğim hala sen/di’ye atıyor.
Üşüyorum,yanarcasına
Ölürcesine.
Ben seni kelimelerimde,
şiirlerimde doğurdum
Gidipte öldürme kendini,
cümlelerimin içinde.
Sana cümlelerimle gelip,
kelimelerimle sarılmıştım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!