Sözlerin
yaprak döküyor
Gülüşlerine
eylül birikmiş
Gözlerin
ayrılığın hükmünü giymiş...
İnsanlari ötekeliştirmeyin...
Hissedecek kadar kalbiniz varsa sevin...
Gitmeler değilmiydi ki,
bir hoşçakala sığdırdığımız.
Oysa bilirdik ki sevgiler,
bir selamla başlar,
bir hoşçakalla biterdi.
İçimdeki eylülü bir görsen
ömür yaprak döküyor.
Gözlerde saganak,
damlaları sen olan bir yağmur
duyğular ıslak.
Gözlerimde,
senin içimde doguşunun sevincini
yaşadıgım gündü benim doguşum
oysa dogumlar sancılı olurdu.
içimde büyümeden gidişin
çok daha sancılıydı sevgili
bir sen farkına varmadın
artık içimden seviyorum seni,
zemheri ayazında yanarak.
kalbime terbiye verdim,
her önüne çıkanı,sevmesin diye.
Sevdikçe büyüyor kalbim,
kalbimin olduğunu hissediyorum.
Yaşanmamış bir aşktı bizimkisi.
Eylülün, vurgununu yedi.
Vakit, ayrılığı gösteriyordu.
Hazana uğrayan, bu zamanda.
Hiç konuşma/dık.
Sen sus/tun, ben suskun/dum.
Bir yaprak dökümüydü
mevsim güz
uzak yakın ne farkeder ki
daldan düşen yapraklar
gözden düşen yaşlara eşdeğerdi
Dedim ya vakit güz dü
Bir günahın
kaç ah'a
bedel olduğunu
bilseydi
bir gün/ah
işlermiydi...
Saat beni, sen geçiyor.
Bana sen kalan dakikalarda,
sana karşı faşist duygular besliyorum.
Bu şiirler hiç adil değil, hep seni anlatıyorlar...



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!