seni gül/derebilmek için
Rahmanı ağlattım ey aşk
Sıdre-i müntehamdı bedenin
Geçmeden dağlattın ey aşk
Artık kabristanlıktır yüreğim
Fatihaları bağlattın ey aşk
mutluluğa açilmiş bir küçük pencereydi hayat
büyüdükçe benle büyüyen o küçük penceremin
hiç durmadan değişen manzarasi oldu çevrem
etrafimda dolaşanlar kimliksizdi çoğu
çoğuna sevgili olmuştu bedenim
aslinda tek sorguladiğim kendi bedenim
kaç geceyi paylaştin ki sen bu gönülde
kime düşman olsun bu canım sensizken
kaç kişiyi severki bir kalp birgünde
kimi sevsin senden başka bu yerde
Kelimelere can verdim yaratmanın tadında
gerçek olan şair gönülü hakktan bir cüzdü...
Can verdiğim sözcükler dönüp beni vurdu
Artık canım yanıyor ve bilerek kutsallığını
Terk ediyorum aşk-ı; çilesinden usandım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!