Mustafa Göl Şiirleri - Şair Mustafa Göl

Dinmiyor sevgilim bu ağrı dinmiyor
Yine yalnız sokaklarda ben
Yarım sigaramlayım
Dudaklarımda bir şarkı ayrılığa dair
Ve hayalimde sen
Kulaklarımda çınlayan sesin

Seni dünyalar kadar sevdim
Bilemezsin
Sana yaban ormanlarından
Orkideler topladım anlayamazsın
Çünkü sen benim gibi sevmedin
Sevilmeyi bilemezsin

Bu yılda sensiz geçti bu bayram
Yaslı yaslı köşelerde
Bana yabancı bu kaldırımlar
Neden neşesizdir bu bayram
Çalan bandolar tatsız
Benim sevdiğim gariban

Eller var çamurlu nasırlı çatlak
Eller var biz uzansak sıkacak
Eller var sonunda hep boş kalacak
Hep Türk köylüsünün elleri bunlar

Eller var göklere açıp ağlayan

Gidişin de gelin gibi oldu
Verdiğin ümitler hepsi de soldu
Niçin şu gözlerim yaşlarla doldu
O güzel sevgiye sana elveda

Sona erdi artık o yeşil mevsim

Yalan söyleme zalim
Beni sen seviyorsun
Gururun buna mani
Beni oyalıyorsun

Bir gün sevmek istesen

Yaz gelip de sarı sıcak basınca
Yaylası burnumda tüter Gökbelen
Çaltı’nın dağından öte aşınca
Dağlarında keklik öter Gökbelen

Gölgesi serindir ağacı çınar

Mevsim bahar oldu açtı çiçekler
Senin gülün bir gün açmaz mı gönül
Buz tuttu gönüller baharı bekler
Senin gönül kuşun uçmaz mı gönül

Kuşlar ağaçlarda yapar yuvayı

Alınyazım kara çile bahane
Bir günün geçmedi bundan şahane
Doğarken kaybettin bahsi daha ne
Elin kulağında düşün ha düşün

Dünyada pek çoktur mes’utum diyen

Akşam köye dönerken seyret sürüyü
Dinle bir çobandan yanık türküyü
Toros dağlarında güneş batarken
Gör çeşme başında köylü Hürüyü

Deremiz kıvrıla kıvrıla akar