Mustafa amca Şiiri - Şener Kördal

Bir zamanlar Mustafa amca diye biri vardı
Kenarı kırık çakısıyla
Herkesi korkutmayı başarmıştı
Hani ihtiyar delikanlıydı
Mas mavi gözleriyle batkımı adama
Titretirdi bütün kemiklerini insanın
Ama severdi herkesi
Sertlik eskiden kalma disiplindi
Meyve yetiştirirdi bahçesinde
Ben şahit olmadım daha bir çocuğa kızdığına meyve aldı diye
Yaşamayı severdi toprakla uğraşmayı
Bize hep derdi hayatta her şeyden zevk almasını öğrenin diye
En son benim yanımda ağladı
Birde karısı öldüğünde ağladı dediler gören olmadı
Gözlerimin içine baktı
İlk defa korkmadım bana baktığında
Eli beline gitti kenarı kırık çakısını çıkarttı
Bu benim yanımdayken hiç korkmadım dedi
Şimdi sana veriyorum sen de korkma
Peki neden veriyorsun dedim
Artık korkuyorum dedi
Birkaç gün geçti aradan
O an ben anlamadım neden korktuğunu
Oysa kaybolmuştu son randevusuna yetişmek için