Soğuk bi mevsimin dilinde garip kimsesiz yıllar
Bütün karanlıklar çıkar aydınlığa .
Sen yağmursan beni hatırla .
Bulutuna sığındım karanlık gecede.
Sen gökyüzü isen beni hatırla.
Yarınlarıma umutsan beni hatırla.
Sevgiden yorgun hayallerde sen .
Zamanın birinde iki kişi yasarmış birbirinden habersiz
her ne olduysa zaman ikisini bir araya getirmiş
çocugun gözü yaşlı sürekli kızı düşünür olmus
uykularına girermiş çak masum sevmiş oysa
bir gün kıza dönüp bir hikaye anlatmıs zamanın birinde 2 çocuk varmıs erkek kızı seviyormus kız ise kendini seviyor zanneden insanların arasında oldugunu sanıyormus çocuk kıza dönüp seninle bir hayat paylasabiliriz demek istemiş lakin kız çocugu pek umursamıyormuş derken çocuk kıza bir söz yazmış ; seninle mutlu olabiliriz yarınları paylaşabiliriz güzel hayaller kurabiliriz yada sen beni görmezsin ve hayaller umutlar mutluluklar yarım kalabilir dedi zaman gecti ve bir araya geldiler çocugun gözü yaşlı kızın cenazesinde derken annesi bir mektup çıkardı kızının son istegi olan mektupta şu yazıyordu ; Ben hep beni seven insanlar arasında zannediyordum kendimi bu güne kadar gerçek sevgiyi aramıstım oysa beni seven gerçek insanı sadece ahirette olduğuna kanaat getirdim beni seven şu çocuk seni ömrüm yetmeden bulamadım ahirette karşılaşırız umarım dedi ve mektup bitti herkes böyle aslında gerçek seven insanların arasında oldugunuzu zannediyorsunuz lakin sizi seven gerçek seven başkalarıdır ..
Nereden eser rüzgar hangi yamaçlara savurur bizi. Bir güneşin gölgesi , bir ağacın altında , bir akşam üstü kahvemizi içerken kaç hayal daha anlatırız kaç hikaye kaç yorgunluk kaç düş kaç yarın seni özleyecek kaç bahar geçecek kavuşmak için kaç kitap anlatacak gözlerini ve sözlerini kaç insan anlayacak yüreğini kaç insan sevecek seni
Bir mazinin son deminde bulmak seni. Yada yarının gölgesinde aramak düşlerini. Kimi yalnızlığı kalemiyle anlatır geceye. Kimi semadan seyir eyler şu kalbi divaneyi..!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!