Murekkebim Kurusun (1)

Gecenin karanlığı yüzüne vurmuş,
Vicdanın kararıp küle dönmüş.
Dilin yılana dönmüş, zehir akıtmış,
Sevgimi görmeyen göze kırgınım...

Sevgimi hor görüp yelken açmışsın,
Aradığın sevgiyi buldum sanmışsın.
Benim sevgimi sağda solda aramışsın,
Sağır olmuş kulağına kırgınım...

Yalvarıp yakardım her gelişinde,
Vicdanın yokmuş her seferinde.
Oyuncak ettin tüm duygularımı da,
Gidişine değil, yalanlarına kırgınım...

Sahi, buldun mu bendeki o eksiği?
Hani çok aradın ya, gerçek sevgiyi...
Allah’ın tokatı yok, aldın ahları;
Yalanlarına inanan kendime kırgınım...

Bendeki sevgiyi yabana atarken,
Gözünün önündeki o perdeyi açmazken.
Pişmanlık saracak ömür biterken,
Yazdığım kaleme, mürekkebe kırgınım...

Hesabını yaptın mı gece yatarken?
Kaç ah aldın, ahiretin ne olacak derken?
Vebali büyük, sırat köprüsünden geçerken,
Uslanmayan aklıma, beynime kırgınım...

Yazmasın artık, kurusun mürekkebim.
Tutmasın ellerim, dönmesin dillerim.
Silinsin beynim, sızlamasın kalbim;
Uykusuz kalıp doğmayan güneşe KIRGINIMMM...