Nasıl sevmiştim seni bilsen
Soğuk terler dökmüştüm uğrunda
Ve kana bulamıştım gözyaşlarımı
Bir umuttu belki sana kavuşmak
Bir ihtimal yokluğuna alışmak
Ne anlatır bilemezsin gözlerim boş duvarlara
Sen orda..... güneşin kızıllığın da kal
Aydınlanırsa yüreğim gelirim belki
Biraz güven biraz da aşkla
Filizlenirse çiçeğim açarım belki
Yok yok.....sen orda
Sensizlik yaşanmaz bir çile olsa da
Seni düşünmek o kadar güzel ki
Bakışların hep suskun kalsa da
Gülüşün o kadar tatlı ki
Vücudumda ki parçalar kadar çok olmadı sevdam
Her birini ayrı ayrı sevdim
Sana yürüdüğü için dizlerimi
Sana dokunduğu için ellerimi
Ve gözlerimi sevdim seni tanıdığı için
Belki bir hoşçakal diyebildiğim kadar
Bana Ben Gerek Senden Önce
Gözlerinde Ki Yalnızlık Değil..
Rüzgar gerek Yağmurun İçinde
Ardında Ki Sessizlik Değil.
Şafak saydım başındayım
Hasretliğin yasındayım
Henüz yirmi yaşındayım
Benim canım güzel anam
Belki bir gün arayamam
Gittim gördüm güzel yüzünü
Sevdim sildim geçmiş özünü
Duydum onun son sözünü
O Beni Tanımıyor
Yıllar geçti bir su gibi
Yorgun bir sabah
Kurumaya yüz tutmuş bütün çiçekler
Ve güller renk renk papatyalar arasında
Aç kalmış kuşlar gibiler penceremde
Göç etmişim onlarla beraber
Bir sevda masalıdır hani
Resmi solmuş bu dünyanın
Boşver deme sahip çık ülkene
Soluk kalmamış bedeninde
Aman deme çare ol derdine
Aşk sönerse yüreğinde
Vazgeçme sevmeyi dene
Şu an durduğun yerde ben yoksam
Artık asla olmayacağım
Bugün burda, yanımda değilsen
Bilirim artık gelmeyeceksin
Daha güzel olmayacak hiçbirşey
Ama daha kötü de olmayacak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!