Asla bilemeyeceksin
Boş sokaklarda sensiz nasıl gezileceğini
İçin kan ağlasa da nasıl seni seviyorum diyememeyi
Asla bilemeyeceksin bunların herhangi birini
Asla duyamayacaksın
Ateşin rengini bilir misin
Ateşi bilir misin
Ateşin değmesini bilir misin
Bana sen öğrettin bilmem diyemezsin
Ela renkli kor kere kor
Keşke hep kalsaydım orada
Hiç gelmeseydim buralara
Ne güzeldi...
O da benimleydi
Hiç öğrenmezdim kaybetmeyi
Her şeyim yanımda olurdu
Bu nasıl iştir demeyesin
Sanma ki gönlüm razı sanma ki vazgeçildin
Kokunun gölgenin izindeyim
Seni göreceğimi sanarak avareliğindeyim...
Canıma avuntum
Kavuşamayacağım can sığınağım
Canım kadar canım
Sevdim çok sevdim aşk korunağım
Yaz demediler yaşa dediler
Sordum kendime diye başlar
İtirafların çoğu
Bunalımlar doruktadır artık
Yaydan çıkan bir ok misali
Geri dönüşü yoktur artık!
Anlatır durur
İstanbul’ da bir sabah
Uyandım karanlığıma karşı
Gözlerimi açmaya çalıştım
Bedenim amansızdı direndi
İzin vermedi önceleri
Baktı ki olmayacak
Seni özleyebilecek miyim
Bilmiyorum!
Fitili ateşlemek için
Görebilecek miyim bir kez
O da meçhul!
Yine benzer bir durum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!