Sen 17 idin, ben 21
İlk tanıştığımız zaman.
Şimdi yıllar oldu.
Geçen gün gördüm seni.
Bir kahve önünde otururken
Genç bir adamın kollarındaydın.
Sende kalsın her şeyim,
Aşkım,
Gülümsemelerim,
Özlemlerim,
Mutluluğum,
En beğendiğin bakışlarım,
Bilmiyorsun,
Ben hergün ölüyorum.
Bazan bir tebessümünle,
Bazan bir busenle.
Hergün ölmeye razıyım,
Sen gitme...
Dünakşam kurcalarken anıları
Bir resmimiz vardı ona baktım
Halt ettim birde elime aldım
Yine seni andım bir tanem
Bu sabah vakit de çok erken
Bir gelsen bahar gelir dünyama
Bahçemdeki ağaçlar çiçek açar
Bir gülüşünle buzullar erirdi.
Seni çok özledim.
Gelsem bir gece yanına
Sokulsam girsem koynuna
Öpsem seni doya doya
Özledim çok özledim
Senin bundan haberin yok
Sen yoktun o zamanlar
Çocukluğumda en çok yağmuru,
Düştüğü toprakta kokusunu sevdim
Sonra... Büyüdüm...
Gözlerini gördüm.
Seni sevdim.
Hasretinle kemiklerin inliyor
Issız bir çöl gibi sesini dinliyor
Gece gündüz kulaklarım çınlıyor
Ben böyleyim sen nasılsın bilmem ki
Arıyorum bir yavru kuş gibi
Son Eylül
Eylül de gelecektin hani bana
Hangi Eylül dü hatırlasana
Tam 27 Eylül saydım senden sonra
Bu son Eylül, gelmedin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!