Murat Özgören Şiirleri - Şair Murat Özgören

Adam genelde yalnızdır.
Çünkü muhataplarının aynı düşünce yapısına sahip olduğuna inanır
ve ona göre refleks gösterirler.
Halbuki karşısındakilerin ne böyle bir fikri nede buna eğilimi vardır.
Kırarlar.
Çünkü zekaları saf değildir.

Çok uzaktan geldim
Birdim bin oldum üzerinde
kaçma benden ıslan hadi
selam getirdim tomurcuk çiçeğine
Mor kanatlı kelebek getirdim sana
taze güneş, yağmur kokulu toprak

Susamıştık
Çatlak dudaklarımız bir yudum suya hasret
gezegenin bütün kuru topraklarına kök salmıştık
Özlemimiz yağmuraydı
Duamız yaradana
Diğer bütün mahlukatı yok saymıştık.

Anne diyebilmek,
dışarıdan eve geldiğinde sana hoşgeldin diyen kadına.
Yada,
kasketli şapkasıyla ailenin en önünde yürüyen adama baba.
Tam olmak,
bir bütün olmak.

Kendimi yazıyorum zemine ter dökerek.
Su, toprak ve ben.
Çoban yıldızı karanlığa gözcü
Birde ay gecede türkü söyleten.
Zirvem Ağrı dağı
Ayazım Palandöken.

Uçurtmamın ipini kestiler anne.
Kuşlarımı havada vurdular.
Gök mavimi,
güneşimi karayla sıvadılar.
Özgürlüğüm anne özgürlüğüm.
Hayallerimi camsız odalara kapattılar

Hadi söyle bana
daha önce hiç kimseye söyleyemediğin sevgi sözcüklerini
Canım de
bitanem de
aşka dair he ne varsa bugüne kadar gönlünde biriktirdiğin
Dudaklarından her harf muhabbetle çıksın

Sanat gibidir aşk.
Resim tualinde renklerle danseden.
Saz telinde türküdür.
Bir şiirdir duygusal ve romantik
ya da
ağır bir romandır hayata anlam katan.

Yüreğini aç dağlara.
Poyraz göğsüne vursun.
Dilinde rüzgar ıslığı,
Güneş yüzünü kavursun.
Bir dilek tut gökten öte
yedi kat yer şahit olsun

Babam geliyor babam
O heybetli adam
Saçları gür bıyıkları kaytan
Geliyor hiç bilmediğim
hiç görmediğim kadar uzaktan
Bilmem ki neden küçülüyor ayaklarım