Hayatıma ayrılan gerçek öykülerin ortasında kaldım
Bir yazar mıyım? yoksa oğlumuyum babamın?
Notunu veren hayatdı yalnızlığımın
Nasiyatları cebime koydum ve ayrıldım
Zorda kalana dek çıkarmadım
Ve ben çouktum anlaşılamadan harcandım
yaşamak için seni sevdim
Ama sen beni sevdiğin kadar bırakıpta gittin
Bense sen gittin diye öldüm
Sensizliğimde yaşarken öldüm
Seni çok severken gittiğini
Bilirsin ağlayamam da ben
Ben senin oğlunum sensiz kalan
Hep aklında sen olan
Ev de her taraf sen kokuyor
Aklımdasın her an
Sende her nefes alışımda gidiyordun
Dumanlar ciğerimi sense yüreğimi yaktın
Küllüğe her düşen kül senle geçen günleri
Yanaklarıma düşen her damla sevgimi
Çalan her telefonu senden sanıyorum
Tüm resimler seni
Bu hayata eksik başlıyorum
Bir yanım seninle gidiyor
Senin gittiğin yere
Beni yalnız bırakmak istermiydin
Gitmek zorunda kalmasaydın
Belkide ben neden oldum
Bir kör olsam 17 senem nasıl geçerdi sensiz
On dokuz da gözüm kapandı
Senin gidişini duyduğun anda
Geldiğimde göremedim seni bıraktığım yerde
Zaten göremezdim gözlerim kapalıydı
Sen olsaydın bile yerinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!