Zaman akmakta acep nerede durur
Bir Akrebin iğnesi vurdukça vurur
Tazecik bebekler başlarken hayata
Mezarlarda kemikler sessizce kurur
2010
Umudu vurdular
Güpegündüz şehir meydanında
Kör bir kurşunla vurdular hem de
Niye vurdular
Vuran bilmedi
Vuran kimdi
Geri gelmez o şen hatıralar
Açar gönlümde derin yaralar
Bendeki pişmanlık sende de var
Geri gelmez o şen hatıralar
Ardıma düşmesin hiçbir yolcu
Umutla vade açtım hep yarına
Doydum hayallerle aşkın tadına
Dedim her şeyiyle hayat adına
Geçti rüzgar gibi geldim sonuna
Geçer işte hayat budur ihtiyar
Son tren kaçmadan atla gel,
Bırak ardında korkuları,
Kendini herkesten sakla gel
Sürün en güzel kokuları,
Son tren kaçmadan atla gel,
Konanı var göçeni var
Ölmeden kefen biçeni var
Sıratından geçeni var
Bir kafeslik dünyadır bu
Doğar iken öleni var
Kararmış lambanın ölgün ışığı
Oyun sergiliyor perdelerde gölgeler
Fırtına yönetmen karanlık gecede
Başkaca ses yok bu esrarengiz mekanda
Seyirciler gelmemiş, sadece gelen BEN
Gişede kaldı tüm biletler
Aşka küskün güller
Mevsimler hüzünlü
Ben hâlâ aynı ben
Yalnız ve çaresiz
Karanlıkların koynunda bir bebek
Daha ümitli benden
Yürümek yetmez koş arkadaşım
Şu kara bulutların ardı dağlar
Şu heybetli dağların ardı orman
Şu yeşil ormanın ardı deniz
Şu mavi denizin ardı güneş
Şu parlak güneşin ardında insanlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!