Umutsuzluk sarmış
İnsanları, doğayı.
Yitirmiş herkes
En yakın dostu
Umutlarını.
Sevgimle dolmuş
Şiirlerim.
Karanlık mı aydınlık mı
Düşünmüyor,
Her yeri görmek istiyor
Gözlerim.
Çok çöller gördüm
Kum üstünde kum.
Yaşamın küçük parçası vahalar
Nicelerinde konakladım,
Hiç bu kadar susamamıştım.
Sayfalar arasında gizli bir cevher,
Beni bana bağlayan eller..
Bir ışık isterim, beni aydınlatacak
Dünyamın cehalet karanlıklarında.
Başımı kaldırdığımda sizin üzerinizden,
Alevler dalgalanıyor,
Ancak yakabildiğim
Sobanın gözünde.
Dalıp gidiyorum.
Nedense çok uzun sürer
Uzaklardan yankılanan sesin
Derinden derine aşk fısıltıları.
Seni yaşıyorum
Kör kuyularda.
Avuçlarının sıcaklığını hissediyorum
Yanaklarımda.
Suçlandıramazsın,
Sen benim adımı bile
Anamazsın.
Layık değilsin aşkıma.
Sen aşkımı suçlayamazsın.
Sen kalbimde bir sızıntı olamazsın,
Tanrıça gibi taptığım
Sen!
Karşımdasın işte.
Gülümsüyor gözlerin,
Dudakların nemli,
Uçmam gerek
Doluyum
Dolabildiğimce.
Yaşamak neden bu kadar zor,
Diye soranlara acıyorum.
Dolup ta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!