Bir şiir bağımlısı…
İnceden inceden kar yağıyor göğün maviliğinden
Çarpmadan, kırmadan, hissettirmeden...
Bir hışımla, telaşla bakakaldı kar tanesine
Gözler mıhlanmış, kalp durgun, dil söylemeden
kefenle örtülü yerler bembeyaz, her yer sessizlik
Bir mart hüznüdür içimdeki
Yağmurların ıslattığı yollardan geçerken
Islanır yalnızlığım da bedenimle birlikte
Senin yokluğunda.
Her baktığımda seni görür gözlerim
Seni arar sana bakar gözlerim
Denize atılıp kaybolan kum tanesi gibiydim ben.
Burada özlemin ne olduğunu bilmeden yaşıyordum.
Her akşam bir ızdırap çaresizce sümeyraya bir sitem
Biliyordum Sümeyranın böyle edeceğini, hissediyordum.
İçimde ketum bir sessizlik dışımda görünen acı bir dem.
…Ve bazen sadece susar insan
uzun uzun anlatmaya kalksa anlamak istemez zaten
bu yüzden umutsuzluğa ,çaresizliğe düşüyor insan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!