Karşındaki insanı bir aynaymış gibi bakma artık. Kimse sen değil, senin gibi değil. Değerlisin
Saat sabahın dördüydü, uykudaydı Türkiye.
Tam 04.17 geçe, beşik gibi sallandı ülkem.
Kimi işini sabaha bırakmıştı, ne de olsa uyanırım diye
Kimi affını geciktirdi, biraz daha ders alsın diye
Maraştı merkez üssü hepimizi titreten.
Sonra antep, osmaniye, malatya, Adana, Adıyaman..
Yapanlar unutulur, yapılanlar asla
Kimseye güven yok, sırtını aynaya yasla
Artık sevmiyor kimse, kimseyi hakkıyla
Biz iyiyiz ya hani, severiz fazlasıyla
Gerçek dostluk kabul etmektir, tüm zorluğuyla
Sevgi de gelir ardından, ama biraz sabırla
Gözlerim sensizlikten doluyorken
Ellerim sen kokuyor
Bu kalp seni seviyorken
Adın geçince kalbim sızlıyor
Gidişin hâlâ aklımdayken
Yanlışlarımızdan biri de bu hepimizin en son sevilecek kişileri başımıza taç etmemiz, ederinden fazla değer vermemiz, değer sanıp sevmemiz hadi kabul edin biz en büyük yanlışı bu hayatta onları severek yaptık. İnkar etmeyin! Biz onları severek büyük bir hata yaptık
Anlatsam, duyar mı sesimi şu duvarlar?
Yükümü hafifletir mi az da olsa
Anlar mı dediklerimi, bir yol gösterir mi bana?
Ya da sussam geçer mi? herşeyi tamamen unutsam
Hiç kimse beni anlamaz, bilmem kimle konuşsam.
Biz en büyük aptallığı yüreği beş para etmeyen insanlara ederinden fazla değeri vererek yaptık
Hayatıma aldıklarım, hayatımı sorgulattı bana
Meğer ne çok zaman harcamışım yanlış insanlar uğruna
Dost bildim, arkadaş bildim, sırdaş bildim
Ama asıl niyetlerini bir türlü çözemedim
Sevdim, saydım, güvendim
Yanlışlarını görünce, belki düzelir diye şans verdim.
Güven dediğin nedir ki
Her şeyini anlatacak bir arkadaş mı?
Yoksa sırtını yaslayacak bir duvar mı?
Söylesene...
Güvendiğin arkadaş toprak olup yaslandığın duvar yıkılmaz mı?
Rüzgar esiyor yüreğimde
Mevsimi yaz ama sibirya soğuğu
Ellerim buz kesti diğer yarım
Haberin var mı senin?
Yorganda ısıtmıyor
Odun sobası da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!