Vurgun yemişti, kimse görmedi, yaralıydı gönlünden
Omuzları çökmüştü, çektiği dertlerin yükünden
Haykırışları taşarcasına ta yüreğinden
İhanetin en acısını yaşadı, sessizce derinden
İsyan etmedi, çektiği acılara, dedi “kaderimden”
Ne sevdiği yârinden görmüştü, bir vefa
Ne de şan şöhret paradan görmüştü, bir deva
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
