Murat Aybirdi Şiirleri - Şair Murat Aybirdi

Demedim mi gönül aşk sana yüktür
Hicran günü dert, dermandan büyüktür

Aldanma o yüz-ü mahın sözüne

Git başımdan hüzün
Karanlığa gücü yetmez gündüzün
Aşk yorgunuyum, tükendi gücüm
Salkım salkım değil bulutlarım
Güneşim söndü ufuklarımda

Kışın sonu bahar olmaz her zaman
Öksüz çocuklar ağlar duvarlarında
Çare ararsın da bulamazsın derman
Korkular birikir kılcal damarlarında
Sahipsiz bir liman olursun ansızın
Diner mi derindeki dinmeyen sızın

Ses seda yok hiçbirinden
Bakışları asılı kalmış tavanda
Meşelikler soluyor kederinden
Gemilerin boynu bükük limanda

Kar yağıyor, kar
Beyaza bürünüyor topraklar
Kara düşüyor yapraklar
Her yürekte tarifsiz efkâr
Gelmeyen yaza özlem var

Ben köy öğretmeniyim, bir bahçe suluyorum.
Rengârenk çiçeklerin filizlendiği, yemyeşil ağaçların çiçeğe durduğu,
Buruk bakışların huzur bulduğu bir bahçe
Benim bahçemde güllerle sarmaşıklar, acılarla hüzün kol koladır.
Toprak kokar benim ellerim.

Güzel günlerdi, bir yel oldu gitti
Dost bildiklerim hep el oldu gitti
Gözyaşlarım hırçın sel oldu gitti
Kurudu gönül pınarım ne fayda

Budandı dalımız, kalmadı yaprak

Ne güzel saçların simsiyah olması
Tel tel çözülüp alna dökülmesi
Kardan uzak, geceye yakın
Bir renkte

OD DÜŞTÜ YÜREĞİME
26 Şubat 1992’de tarihe kara bir leke düştü.
Can Karabağ, yan Karabağ, uyan Karabağ!
Figan bize; karanlık yüze; fırsat, zalime düştü.
Hocalıda yatar koyun koyuna buruk bakışlı kuzular.
Kimisi henüz yemyeşil bir fidan dalıydı, kopardılar.

Bir sevda uğruna çıktın kutlu yola
Amacın dönmek değildi, gerekirse ölmekti
Öğretmenlik aşk demekti, vatan demekti
Olsa da dört yanın dört duvar
Yıldıramazdı seni zorluklar