Gecenin bir yarısında,
İşlek bir mekanında İstanbul'un
Birçok sen var sana benzettiğim
Ama her zamanki gibi hiçbirinde
Sen yoksun
Aştan başka binbir ilaç merhem olsa yarama
Geçmek için bu alemden çok az kalsa sırama
Zulmetsen de zindandaki mahkum gibi ruhuma
Senle geçen bir tek anı değişmem hiçbir ana
(İstanbul - 2006)
Bir damlaydı bir yaz bulutunun kanatları altında,
Şimdi ise kendi gözlerinde misafir bir gözyaşı,
Her sözünde
Sona kürek çekiyor elleri
Daha güçlüce kalkıyor kaşları
Sabah varmakta gecikmeyecek
Saçlarına gonca güller taktığım,
Ellerini ellerimle sardığım
Damla damla gözden yaş akıttığım
Ey güzel yar sen gönlüme güneşsin
Mecnun gibi Leyla’msın sen taptığım
Sana sorduğumda
Bir elimde gül olacak
Bir elimde mendil.
Seversen
Gül senin olacak mendil toprağın;
Sevmezsen
Zamanın rüzgarını ciğerimize çekerek,
Emaneten bir hayat aldık Güneş'ten,
Can içine sığındık 3 vakit,
Doğduk ağlayarak anadan,
Kulağımıza seslendiler
Büyüttüler, arattılar, aradık
Haftalar geçti senden ayrı
Ne garip,
Daha dün gibi bana
Senle olduğum anlar.
Unutamadım,
En son sözünün yankısı
Gece suskun üç gündür
Yorgunluğu üstünde
Garip!
Anlatmıyor derdini hiç kimseye.
Kapatmış gözlerini
Haddinden fazla düşündüğüm zamanlardan biri
Canım acıyor
Pişmanlığım özlemlere itiyor beni
Ve tanımadığım için seni
İçim yanıyor
Hasretimi toprağa gömmek çözüm belki
Hastayım
Umutlarımın tekrar tekrar tükenmesinden bitkin düştü bedenim
Gözümden çıkan yaşlar terlerime karışıyor
Kalbim çarpıyor
Gücümün tükendiğini hissediyorum
Ne söyleyebiliyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!