Mavi gökler senin,
Kanatlarında umut,
Dudaklarımda,
Bahardan kalma bir ağıt.
Özgürce uç yüreğim.
Bulutlar senin,
Şehrin sokakları sessiz
Yağmur serpiştiriyor ince ince
Yalnızlık iliklerime işliyor
Sığınacak yer arıyor gözlerim
Soğuk bir hapishane gibi
Batan güneşin kızıllığı vurur
Durgun sularına Ceyhan'ın
Ağaçların koyu gölgesi
İner kıyısına
Sis bulutu gibi görünür
Bir gece vakti
Giderken bu şehirden
Ne bir veda öpücüğü
Ne de sallanan bir el
Kimseler yoktu
Dalga dalga yayılan,
Hayaller infaz ediliyordu,
Karanlık kuytuklarda.
Ne mermi sesi,
Ne de barut kokusu,
Susuyoruz….
Dalga dalga yayılan
Çığlık sessizliği bu
Yüreğimdeki korkunun
Sessizliği
Alıştığım yalnızlıktan
Kar fırtınasına karışmış
Yürek çınlaması bu
Alıp götürüyor seni
Dipsiz kuyuların sessizliğine
Kar yağıyor düşlerime
Gözlerimizde güneş gibi
Parlayan hayallerimiz,
Özgürce büyüttüğümüz
Mavi düşlerimizi yaktı
Rüzgar,uğultuyla geliyor
Eylül olsun ayrılığın adı
Sararan yapraklar
Hüznün rengini yansıtıyor sanki
Yürekte solan sevda gibi
Eylül olsun gidişinin adı
Dağların doruklarından
Vadilerin sessizliğine çıkan
Hasret yolları uzundur
Köknar ağacının gölgesinde
Bir sigara sarımlık mola verir
Yorgun yürekler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!