Murat Şiiri - Enver Levent Batur

_ Yine gün ağarıyor parmaklıklar ardından
ince kızıl çizgi kaderim benim

emeğim
ikbalim
istikbalim.

_ Boz bulanık ufuklara
taş duvarlar ardından havalanan ak güvercinin
revamı bu yaptığı

kanatlarında alıp götürdüğün
umutlarım
cesaretim
ömrüm

tek telli saz gibi titrek
korkunun bittiği yerden bakan
kırmızı gözlerin gibi kanayan yüreğim

vicdan adlı gemide dalgalanan
bitmez
tükenmez esaretim!

_ Duy sesimi

küf kokulu yosun
paslı demir
Kocatepe’den kalkan mendirek

daha kaç kişi gitmeli idrakin için.

_ Masum çocuk
böyle her şeyden habersiz
abisinin boynunda ağlayan

yarın
sende unutursun
geçim derdinden

Üsküdar iskelesinde

martı sesi
korna sesi
ayak sesi

sık adımlarla gidiyorken
nereye gidecek bakalım istikbalin.