Müphem Tevâfuk Şiiri - Gülsüm Baykara

Boğazımda biriken
Biriken ve yumru gibi şekil alan
Yutkunmayı erteleyen
Ve ertelyen bir hazla
Birikmekte

Şimdi neydi yalnızlığın doğusu
Hayır batısı duvarlarıyla bir bütün arz eden
Ve arz eden penceresiz aydınlık
Mümkün mü ?
Şems görmeyen bir aydınlık
Sırrı nedir
Nedir sırrı
Şemsi istemeyen bu karanlığı aydınlığının sırrı diyorum
O tahayyül eder
Ben kitap ve ben şi’r derim
O bütünüyle susar
Sustukça kemendinle
Yaslanırım sınırına
Örülü bu duvarları kırmak düşüncesi ?
Realiteyi elinde yeşerten bir hameyle
Bu istek sınır dışı edilir

Hameme uzayan ve uzadıkça
Zoraki bir hasbihale kucak açan tevâfuk
Yorgunluğumu eşeliyor
Apansız ya bir uykuda
Ya da her cinsi kabul eden bir kıraathane de
Ve ağırlandıkça bu bekleyiş
Al tanelerim çoğalıyor
Ve ben İsa’ya bir o kadar daha yaklaşıyorum

Morfin yok
Bir tutam tütün bir al taneyle sarılıyor arasında parmaklarımın
Ve dudaklarımda bir çekişle son buluyor nefesim

Biliyorum artık uzaklarda bir tahayyül ve
Yakınlarda bir realiteyle
Kül oluyorum

Ve bî umutla
Ben senin sınırında
Eş’âr ve bağbanım
Eyüp sabrıyla