Munzur Konuşur Dinle Şiiri - Ercan Cengiz

MUNZUR KONUŞUR DİNLE

bir kaç dönümlük toprak da olsa
kanatıyorsa gün görmeyen elleri
de ki sızısıdır kendini bırakır suya, bul
rızkı aranır çocukların, çocuklar da büyür

orası Munzur’dur dinletmesini bilir
inatla patlar tomurcuk
orda her meşe tutmuştur kayayı
kayanın dili duvarda, sor tanıtsın kendini

orası Dersim’dir fermanlar kırılmış ard arda
ve çiğnenmiştir ihanetin her türü
ondan kısadır, özdür sözleri

seni yıllar ötesinden getiren üç ışık
aydınlatır durur yüzünü
kaçıncı gelinliğidir gökyüzünde
asılı kalır Munzur

sana el açan kuşlar çırpınır durur bugün
tüten meşenin içinde bin bir türü hayvanın
kaçıncı yangın yeridir dağların, söyle
kızıl şafakları çağırır

bu sahipsizlik, bu boynu büküklük niye
bilirim damarından akar dermanın
sırtında doğan güneş toprağa yayılır
açmak için yüzleri sığınırlar sana
dirilir gülümseyen çiçekte

üzerinde nice acılar, seviler doğmuş
anlatılamayan, nice aşklar birikmiş içinde
tutacak bir ele, sıcak bir merhabaya
kendini verir ayrılıklar
ve arkasından damlayan gözyaşlarında
tutulur sürgüne uzanan yollar

nereye taşırsın yükümü, dur yorma kendini
söyle hangi kayadan çıkarırsın
kemiğine saplanan kurşunun hıncını
toprağının süzdüğü sızıyı içersin
bak ışıldıyor gözeneklerin, ve hâlâ pırıl pırıl
kendi yolunda damarın

kime dinlettin sözünü gözüyaşlı anadan öte
eyy Munzur, erenlerin aşkına daha çok gürle
dağ yamaçlarında durdurulan zaman mı bu
döne döne kanla karartılır sabahın...

koparılıp savrulan gülüşe tanıkken dağların
hâlâ ayakta ve hâlâ akarsın Munzur, kime
hangi kendini bilmezin esaretidir ki
asaletinden koparıp bağlamak ister kendine

sızını verdiğin toprak senin
sarıl toprağa üşümesin, can senin
köreltmek için gözünü
önünü çevirir kendini bilmezler
kesmek için dilini…
kaç kılık değiştiler durmadan
ahh Munzur, ahh Munzur
ne büyükmüş, ne belalıymış başın
külünü bile sakladılar senden

sana yabancı ses ve ayak izlerinden öte
kalan neyse geriye zehir de olsa içerim
benden ince, içimdeki sen varsın bil
hasretle, inatla büyür elleri çocukların
yerin, göğün aşkına... söz sende

(Adsız Fırtınalar Doğuyor)