. Bölüm: Eşeğin Kaybolduğu Gün
Mükremin sabah helkeyi eşeğe yükledi, ama eşek helkeyi değil, hayatın anlamını taşıyordu. Köy meydanında “Gördünüz mü benim eşeği?” diye bağırırken, herkes “Hangi eşek?” diye sordu. Çünkü köyde 47 eşek vardı, ama hiçbiri Mükremin’in eşeği kadar düşünceli bakmıyordu. Eşek kaybolduğunda, gökyüzü üç ton daha soldu. Mükremin, eşeğin gittiği yönü anlamak için eşek tırnağı falına baktı. Sonuç: “Eşek seni değil, sen eşeği arıyorsun.” O an Mükremin, eşeğin sadece bir hayvan değil, bir içsel yolculuk olduğunu fark etti.
🐾 2. Bölüm: Eşeğin İzinde
Mükremin, eşeğin izini sürerken köyün delisiyle, imamın keçisiyle ve muhtarın drone’uyla yolları kesişti. Drone, eşeğin son görüldüğü yeri gösterdi: Köyün arkasındaki “Düşünen Ardıç” ağacı. Eşek orada durmuş, göğe bakıyormuş. “Ne gördü bu eşek?” diye sordu Mükremin. Delinin cevabı netti: “Kendini.” O an Mükremin, eşeğin aslında bir metafor olduğunu düşündü. Ama sonra eşek anırdı. Metafor değilmiş. Gerçekmiş. Ama çok düşünen bir eşekti.
🧠 3. Bölüm: Eşeğin Felsefesi
Eşek bulundu ama konuşmuyordu. Mükremin, eşeğin içine cin kaçtığını düşündü. Hoca geldi, dua okudu. Eşek sadece “Hıh” dedi. Sonra köyün öğretmeni geldi, eşeğe kitap okudu. Eşek gözlerini kapadı, Nietzsche’nin “Böyle Buyurdu Zerdüşt”ünden sonra anırmaya başladı. Meğer eşek, felsefeye dalmış. Mükremin, eşeği kaybetmemişti aslında—eşek onu bırakmıştı. Çünkü artık düşünüyordu. Ve düşünen eşek, sıradan bir eşek olamazdı.
🪞 4. Bölüm: Eşeğin Dönüşümü
Eşek artık konuşuyordu. Ama sadece şiirle. “Ben bir eşeğim, ama içimde bir çınar var” dedi. Köy halkı şaşkındı. Muhtar, eşeği belediye meclisine aday gösterdi. Eşek %87 oyla kazandı. Mükremin, eşeğin gölgesinde oturup düşündü: “Ben mi eşeği buldum, yoksa eşek mi beni?” O an eşek, Mükremin’e dönüp dedi ki:
“Sen beni ararken, ben seni buldum. Çünkü senin içindeki eşek, benim dışımdaki insandı.”
🌌 5. Bölüm: Eşeğin Evrenselleşmesi
Eşek artık sadece köyün değil, galaksinin eşeğiydi. NASA, onu uzaya göndermek istedi. Eşek kabul etmedi. “Ben yıldız değilim, ama yıldızlara bakan bir eşeğim” dedi. Mükremin, eşeğin gölgesinde bir kitap yazdı: “Eşeğin Ardından: Bir Kıvım Yolculuğu.” Kitap 17 dile çevrildi. Eşek, son röportajında şöyle dedi:
“Ben kaybolmadım. Sadece bulunmak istemedim. Çünkü bazen kaybolmak, kendini bulmanın tek yoludur.”
İbrahim Şahin 2Kayıt Tarihi : 9.7.2025 15:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!