Mukim İşbilir Şiirleri - Şair Mukim İşbilir

Zümrüd-ü anka gibi efsanevi kuş olsam
Aşsam sığ denizleri, okyanusları bulsam
İki elimin tersiyle kenara itebilsem
Bir damla arı suda,tükenmez hayat bulsam

Ya da güneşten yanmış buğday tanesi olsam

Gülşen de gülizar düşer yâd’ıma
Cümlem firar eder, susan dil olur
Gecenin siyahı,düşer payıma
Gökteki her yıldız,bir kandil olur

Sessizlik deminde, çekilen çile

Erittim birer birer,
Ömür sermayesini
Kaf dağına fırlattım,
Boş gönül kasesini.

Unuttum, gafil oldum,

Seninle başlayan,bu yaman sevda
Bırak da seninle, bitsin nazlıcan
O mutlu günlere, etmeden veda
Anılar tertemiz, kalsın nazlıcan

Günbegün ırayıp, bu gitmek niye

Güneş doğar
Hayat başlar
Doğum gelir
ANSIZIN

Yağmur yağar

Hani,bazen tükenir ya cümleler
konuşamazsın …
kifayetsiz kalır kelimeler
diline gelen bir iki kelime ise
boğazında düğümlenir
boğulursun hıçkırıklara

Neden bu intizar,nedir figanın
Kaç eylül tükettin,vay deli gönül
Geçiyor bir ömür,sona dayandın
Kaldıysa günlerin,say deli gönül

Sana ne bahardan,sana ne yazdan

Tükürsen yüzüne aymaz hayasız
Bebek katilinden özür dilemiş
Kendini de Türk sayar mayasız
Gidip kardeşinden, özür dilemiş

Ünvanı aydınmış kara cahilin

Hey benim kutsal gülüm
Sen almina, al gülüm
İnce, zarif bedenin
Görmesin zeval gülüm

Sen dağlarda açarsın

Ayrılıktan naçar düşmüş dizlerin
Belli,yığın yığın,derdin var senin
Sahte buselere kanmış yüreğin
Hüzünlü bakıyor, yeşil gözlerin

Dışardan baharı andırsan bile