Zede afiyetinde zuhur etti firak
Günebakan çiçekleri dolunay faslında ah u zar…
Gülnarem soluklarım iltimaslarında miadı tükenmeyen hasretin döküyor ağaç yapraklarını gün be gün bakışların ve tebessümlerine olan muhtaçlığım zahmet kapılarını aralıyor. Zail sevmelerin bağbozumunda gönlüm burçlarından zafiyet naraları ateşten prangalar vuruluyor kursağıma.
Bakışlarımda çiçek açan zaaflar Aralık habercisi, ziyadeliğini tamamlamayan cümle elem dört duvar mahpusluk. Topallayan hislerim güz yankıları ruhum zerrelerinde düşlerin bahar yansımalarını resmederken, nedamet avazlarım kabir taşlarından çarpıp çehremde parçalanıyor. Dikiş tutmaz yokluğun sancıları gönül bohçama hapis olmuş visal düşlerimi oya oya sökerken, ismin teyakkuzları ile iklimden iklime çürüyor cesedim. Bikeslik şeriatında nabzım kirpiklerin hatırına attıkça sürur ve hüsn kapılarını ne bir tanıdık sima ne de namahrem bir gönül açmaya yeltenmiyor.
Ömer Altun 2Kayıt Tarihi : 5.11.2025 15:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!