Müjgan Asıl Kefeli Şiirleri - Şair Müjga ...

Kıştan kalma bir günü daha uğurluyorum.
Deniz soğuk, hava halâ serin
Ayaklarıma hafiften yalnızlığım değiyor
Biraz içim titriyor,
Bir an ürperiyorum!
Gözlerimin önüne,

Serserisin ruhum serseri.
Rüzgarın önünde yaprak gibi savruluyorsun,
Deli deli
Her seviyorum diyene inanıyorsun ya
Aşk olsun sana.
Mutsuzluğun gözlerini kapatıyorum,

İkimizde yalnızlığa aşık olmuştuk.
Aynı yatakta sırt sırta vermiş
sevgiden uzak iki bedeniz.
Şafak atmıyordu sabahlara
Gergin donuk kristalleşmiş taş yürekler,
Ölüler gibi yalnızdık sen ve ben.

Hani iyi geceler dileyerek el
Sallayıp gitmiştin ya!
Sen arkanı dönüp ilerlerken,
Burun buruna geldik ayrılıkla.
İzin vermedi gururum koşamadım,
O anda…

Çocukluğumuzun geçtiği mahalleye uğradım dün
Senin yaşadığın evin önünde oturdum biraz.
Gözlerim buğulandı, beyaz sardunyalar yoktu cam kenarında.
Tahta sandalyeyi de göremedim,
Eskiciler almış olmalı, uzun zaman geçti aradan
Öylesine daldım bir an,

Hadi yüreğim buralar kalabalık,
Huzur uzak ihtimal bize.
Akşamın hüznü inmeden gözlerine,
Toparlan gidiyoruz, sevginin olduğu yere!
Böylesi görmezlikten gelirken seni,
Varlığından haberi olmamış bes belli

Başını çevirip baktığında beni görsen karşında
Her seferinde göz göze gelsek seninle ve
Her seferinde çarpsan bana sevgiyle.
Katre katre, duyguların yükselse gökyüzüne
Ayrılık giremese kapısından
Yüreğim; bekçi olup otursa eşiğinde

Seninle yıllar sonra karşılaşmıştık,
Merhaba diyemedim,
Hoşça kal da…
Uzattığım ellerimin arasından,
Su misali akıp gittin.
Oysa bir avuç umutla gelmiştim sana.

Ben gidersem kalbinin sesi çıkmaz,
Susar sanıyordun değil mi?
Hıçkırıkların dağları deliyor duymuyor musun?
Gitmem için ne varsa dünden hazırlamıştın
Yanıma alacağım bir şey yoktu
Kırık bir kalpten başka

Senli umutları ekerek yüreğime, yeniden döndüm bu şehre
Göçmen kuşları gibi yolum düştü gurbete
Bavul dolusu hayallerim vardı ellerimde
Usulca kapısını tıkladım aç bak!
Aç burada kapındayım işte.