tutsam şu geceyi
it gibi, ensesinden
sıksam aşkımı
karanlığın göğsüne
sonra
oturup bir fatiha okusam
Su yolunda kırılmış testi
Ekmek yolunda patlamış bomba
Vakitlerden ölüm
hayın, basmış bir dağın
Karlı kanlı patikasında
çaresizliğin rıhtımındayım, iskelede gözlerim
sonsuzluğa yelken açmaya hazır gemilerim
son bir bakış son bir ümitle
ve çekiyorum gözlerimi usulca karadan
ne uğurlayanım var ne gitme diyenim
vakit, akşamüstü ama geceye yakın
Hüsrana boğdun bu koca kenti
Senden sonra herkese haramdır gülmek
Yıkıldı gönlümün gam tutan bendi
Senden gayrı sevdaya tutmadı ilmek
Yalnızlık değil bu düpedüz kimsesizim
(Ayrılık düşünce cana
eylüldür rengi yaşamanın)
Eylül düş artık iklimimden
Şu geçen Paskalya’ydı
sen gel gözlerinde tut beni
yoksa dağılırım duramam
bir ırmağın nereye aktığını bilmeden
bilmeden ardını mavisi korkunç denizlerin
değmeden suyun yaralı yüzünde duran
Memleket, memleket diyordu biri
Sesinde hasretin gölgesi
Besbelli memleketini özlüyordu memleketinde
Sesinde kaybolmuşluğun sesi
Memleket diyordu biri
Mavi bir bulut düşer gözlerine
Yaşamak dediğin merettir o Nûpelda
Damla damla terk eder kirpiklerini
Ağlamak dediğin nimettir o Nûpelda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!