Muhteşem kadınlar Şiiri - Dağlar Özügüç

Kelebeğin kanadına dünyanın zulmünü sığdıranlar
Ayağıma taş bağlayıp beni uçmağa zorladılar
Papatyaya baş eğdiremediler diye yapraklarını yoldular
Senin ne düşündüğünün hiçbir önemi yok
Onlar senden yalnızca itaat beklerler
Hükmettiklerine emin olunca rahatlarlar
Oysa ki umuda bir yolcu noktasında
Kurabildiğin özgün hayaller hep senindir
Damlanın da denizden ayrılması sancılıdır
Ağladıkça yumuşar tuzundan lime lime ayrılır
Nihayetinde bir yudum duru su olur yürek yıkar
Arı duru suyun kıymeti her zeminde çok artar
Sevgi bir gün bitebilir fazla dert etme
Ama edep biterse zor günler başlar
Birini aradığında çok kolay bulursunuz
Sevgiyle birbirinizi aradığınızda zor bulursunuz
Geçti dersin ama geçmediğini bir tek sen ve o bilirsiniz
Ben işte böyle muhteşem kadınlar sevdim
Hayatımda hayal ettikçe onlar hep var oldular