Muhteriz Şiiri - Ahmet Karanlıktagezer

Yılların yükü çöktü gönlüme
Bir gölge düştü garip ömrüme
Ben kendi halimle yürürken yolda
Kader çevirdi yönümü başka yere

Çaresizliğin dili yok derler
Konuşmadan ağlar insan meğer

Ben seçmedim bu yangını içimde
Hayat yazmış sanki adımı derde
Ne kadar dursam tükenmiyor zaman
Sızım büyüyor kendi kendine yine

Gece inerken ağırlaşır kalbim
Anılar gelir dinlemez sözümü
Bir umut vardı eskiden içimde
Şimdi rüzgar savurur nefesimi

Derler ki insan çizer kaderini
Benim elimde değildi kalemim...