Bazıları var ki kendinden muaf,
Şu insanoğluna şaşıyorum ben.
Bazen de insanlar aşırı tuaf,
İşte bundan hattim aşıyorum ben.
Yüzümüze gülüp riyakar olan,
Her ne kadar muhatap olsam da!
Tam anlamıyla hemhal olamıyorum,
“SENİNLE”
Cesaret edip gözlerine baksam da!
Söyleyecek söz bulamıyorum,
Sevdamı bülbüller türkü eyledi,
Notayı bilmeyen teller utansın.
Gönüller bir oldu türküm söyledi,
Türkü söylemeyen diller utansın.
Sazımın teline yazdım sevdamı,
Çarığım yırtıldı olmaz tamiri
Bizleri Çarıksız koyan utansın
Bunlar ki paranın pulun amiri
Milletin cebini soyan utansın
İmandan islamdan nutuk atarak
Uyan millet aç gözünü şöyle bir etrafına bak
Etrafın da akrep, yılan ne geziyor bu kırk ayak
Uyan millet sen bir Türk’sün
Uyan sen ki yüce ırksın
Varlığınla büyük farksın
Hangi dağa güveneyim
Hangi dala tutunayım
Hangi sevdaya yanayım
Senin varlığından öte
Gözlerim kan yaşlar ağlar
Sensizlik sinemi dağlar
Ve sen benden çekip gittin
Beni yalnız bırakıp
Deli gönlümü yakıp
Seni seviyorum der misin
Bir gün karşıma çıkıp
Ve uykumda yine sen,
Uykumu kurcalayan.
Karanlık arkasında,
Ruhumu kovalayan.
Yani yine burdasın,
Kara gözlerine kurban olurum,
Ara beni, halim nice sor beni.
Hasretinden nasibimi alırım,
Hasretin yakıyor yârim kor beni.
Zamansız gidişin bertaraf etti,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!