Muhsinim Şiiri - Ömer Faruk Badur

Sevenler ayrılınca sevdiğin arar
Kalpleri duyguludur, gözleri ağlar
Anan,eşin, çocuğun karalar bağlar
Kor ateşlere attın bizi Muhsinim

İnsanoğlu kuş misali uçar gider
Dostları, yoldaşları bırakır gider
Yazıcıoğlu Keş'ten, yerköye gider
Geçit vermedi dağlar sana Muhsinim

Güvercinler bilirsin soğuğu sevmez
Karlı dağları aşıp, yuvaya dönmez
Sen ak güvercindin, meşalen sönmez
Gözü yaşlı bıraktın bizi Muhsinim

Sen bir altındın kıymetin bilemedik
Hakettiğin değeri biz veremedik
Senin büyük ufkunu biz göremedik
Habersiz ve sedasız gittin Muhsinim

Rüzgar misali süzüldün aramızdan
Yiğit gelip, yiğit gittin dünyamızdan
Asla adın silinmez hafızamızdan
Elif gibi dosdoğru gittin Muhsinim

Senin gibi yiğitler çok zor yetişir
O' ektiğin tohumlar bir gün gelişir
Ettiğimiz dualar Rabbe erişir
Sen batmayan güneşsin yiğit Muhsinim

Sana daha doymadan gittin yiğidim
Seni seven bizleri bıraktın yetim
Hakkını helal etti tüm Türkiyelim
Aziz ruhuna rahmet olsun Muhsinim

Ey sonsuzluğun sahibi yüce Allah
Seni arzulayan biri gelir Vallah
Artık üşümeyeceksin İnşaallah
Allaha ısmarladık canım Muhsinim