Sade bir gece örtüsü
Örttüm üstüme aşktan yanarken
İçimde doğan güneş enerjisi
Kalbimi ısıtırken kış rüzgarı bedenime değerken
Issız bir adada sakin bir bankta oturup düşünürken
Bir şehir sessizdir bazen, ama kalpler değil,
Bir umut yankılanır küçük bir pencereden.
Bir el uzanır, “yalnız değilsin” der,
Ve o anda dünya, biraz daha güzelleşir.
Bir çocuk gülümser, bir anne dua eder,
Bizim zamanımız yavaş akar,
An'ları hisseder, sözcükleri dinler,
Bir bakışın gücünü bilir,
Bir gülüşün şifasını taşırız.
Hayallerimiz kanatlanır sessizce,
Bir sabah uyandım, güneş gülümsüyordu,
Küçük bir ışık vardı parmaklarımın ucunda.
Rüzgâr bile yumuşak, adımı fısıldıyordu,
Belki de umut, en sessiz yerden başlıyordu.
Gözlerimde mavilik, kalbimde ince bir serinlik,
Sokaklar ağır, sessizlik derin;
her taş bir anıyı taşır,
her gölge geçmişin nefesi gibi.
Bir aşk hâlâ titrer duvarlarda,
Los Angeles yanıyor usta,
Her köşesi başka bir haykırış artık.
Bir yanda özgürlük isteyen gençler,
Diğer yanda göz gözü görmeyen gaz bulutları…
Downtown'da coplar parlıyor neon lambalar gibi,
Ama bu ışık başka, bu ses başka.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!