(Muhiddin-i Arabi’den Şiirler: 9) Rahman ...

Gece karanlığının sonundaki,
Aydınlık gibidir,
Nefesin aynında olan her şey.

Gün sonunda uyuyan
Kimseye mahsustur,
Delil ve burhana dayanan bilgi.

Bir rüya sanır
O kimse;
İlahi nefse delalet eden,
Söylediğin bu hakikati.

Kurtulur her sıkıntıdan,
Abese suresini okuyarak.

Muhakkak tecelli etti
Ateş dileyerek gelen kimse. (Musa’ya)

Ateş kılığında gördü,
Gören zat da O’nu.
Halbuki O yerde de,
Gökte de Nur idi.

Bilirsin ki sen
Fakir ve müflis bir varlıksın;
Eğer sözümü anladın ise.

Elbette o (Musa) dilediğini
O’nda görür ve dönmezdi;
Eğer aradığından başkasını isteseydi (*) …

(*) Musa eğer ateş aramayıp başka bir şey arasaydı veya başka bir şey isteseydi, Allah’ı da o istediği veya aradığı şey suretinde görecekti.

Örneğin: Allah Resulü ümmetine iştiyakı sebebiyle “Allah’ı kıvırcık bir oğlan suretinde gördü.” / Abdülkadir-i Geylani/ (Ali Oskan)

(Fusus’ül-Hikem’den.)

(21. Şubat. 2007 - İzmir)