Muhbirim Şiiri - Fahri Bulut

MUHBİRİM
Eğer muhbirlikse, ben bir muhbirim,
Haklının yanında, her zaman yerim,
Kellemi kesseler, doğruyu derim,
Vatanın da vatansız, yaşayan milyonlar var.

Değil gece kondusu, kümesi bile yoktur,
Döşek, yorgan gazete, yastığı ise taştır,
Eti çoktur unuttu, ekmeğe de muhtaçtır,
Vatanın da vatansız, yaşayan aç, yoksul var.

Askerlik, vergi, seçim, isimleri okunur,
Başka zaman fakiri, kim kale alır tanır,
Fakirin de ülkede, ebedi hakkı vardır,
Vatanın da vatansız, sahipsiz fakirler var.

Avrupa da hayvanlar, açıkta ve aç değil,
Fakir ve muhtaç olmak, fakirlere suç değil,
Çok fakir varsıl gibi, vurguncu, hırsız değil,
Vatanın da vatansız, hor görülen yoksul var.

Ülkede haram yiyen, çatlayarak ölen var,
Onca varsıl olanda, vurgunculuk, talan var,
Fakirlerin hakkını, gasp ederek çalan var
Vatanın da vatansız, yaşayan yoksullar var.

Vicdansız, acımasız, olana adam demem,
Kul hakkımı yiyene, asla helal eylemem,
Yolda çarşıda görsem, selam da alıp, vermem,
Vatanın da vatansız, sersefil yaşayan var.

Rızazade, gerçeği gördü ortaya serdi,
Şiirlere sığmaz ki, muhtaç yoksulun derdi,
Onlarca yoksul insan, aç, açık, çıplak öldü,
Vatanın da vatansız, yaşayan yoksullar var.
03.05.2002
Fahri Bulut Rızazade.