Kalbim köhne taş duvarlarla kaplanmıştı,
Seni görünce baharlar içimde açtı.
Ortasından bir kırmızı çiçek,
Umutla, gökyüzüne ulaştı.
30'umda aklar saçlarıma bulaştı,
Tanıdıktı yüzün,
Seni gördüm hatırladım.
Sen beni çıkaramadın,
Ruhum seni hatırladı.
Uzun yıllar seni bekledim;dünyada,
Sen, kanadı kırık bir kuştun
Dışarıdaki kötülüklerden, kendinden kaçan
Islanmış, yorulmuş, tükenmiş ve yaralanmış
Kalbi kırılmış bir kuştun.
Ben ise uzunlamasına bir boş kafes.
Gelip beni buldun, senin yuvan oldum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!