sana ulaşamıyorum
ellerimi
bulduğum her dala uzatıp
gözlerim dola dola
anlamalısın
çaresizlik boğuyor
kuşlarını özgür kıl içinden
üçgen bir betimlemeyle
tahta açılımlarına bırak
zamanın
yeşili mavi tonlarla düşle
bir gül üşümesini uyandıran
bu ney sesi
bahtına vurulmuş veremdir
bu gülün gözleri gridir
bilinmez
Renklerin Uykusu
buluttan bir tekneye
binince gözlerim
mavi bir okyanusa dalıp
düşlerden mercan toplar
sen yine yeşil anka ol
sen yine şiir
ben yine buradayım
çınarın altında
ellerimde yağmur toplayıp
mayalıyorum
bakışlarım uzanıp
suretin deldi geçti
suret değil aslında
hayaldi geldi geçti
besmeleden bir sonra
adın evveldi geçti
sonbahar
sarı yapraklar gibi
çoğalıyor ölüm
yüreğimin gözlerine çevrilen
uzaklara dikilen yerinde gözlerinin
zaman ona bir sevda türküsüdür
bir kısır kadın gülüşü
döner bir karınca yürüyüşü
...
yiyip bitiren beyni
boş ve kutsaldır
yeniden sarıya vurdu yapraklar
radyoda sonsuzluk soloları başladı
ölüm bir daha uzandı
şehrin ölgün çehresinde
kedi renkleri ufak adımlarla
pencere önlerinde yeniden
eller geziniyor sırtımda
bu resimden aldığım ilhamla
fenerde kavuşmanın tadıyla
gecenin karşısına çıkacak
bir yüz arıyorum
birazda nem kokusu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!