aslında yağmur olmadım
mutsuzluğun da olmam zaten
yine de istersen güneş olup göz yaslarını hep kuruturum
hem istersen ben de göz yasların kadar çok severim seni
en kuytu yerinde ebedi bir sevda olarak kalırım istersen
istersen senin bile olurum
gölgem yıkıldı üstüme
kurşun kadar düşmanım kendime
şimdi bütün nedenlere uzağım
gölgemden kaçıyorum
oysa elimde umutlarım
beynimde bir deste gül
bana karanlığı hoş görenlere
terk edip gülenlere
acı çektiğimi bilenlere
beni karanlıkla yoranlara
zindanlarım olacak
beni evlatsız koyanlara
küstüm işte
hani hep soracaktın
karanlıkta koymayacaktın hani
gül kopartacaktın benim için
yalnızlığımı bozacaktın
hani hiç yalnız koymayacaktın
Ben geceye mecburum
Getirecegi yalnizliga
Ben sana mecburum
Cektirecegin aciya
Ben ölmeye mecburum
Verecegi yalnizliga
ben bulut değilim yağıp yok olayım
ben resim değilim silinip solayım
ben gözyaşı değilim akıp biteyim
ben artık senden biriyim
nasıl gideyim
ben güneş değilim
üçünün de saçları farklıydı
sormadım kimdiler
sevdik diye bağırdılar
sormadım kimi diye
hepsi küs bakıyordu
nedene cevapsızca
önce ağlamayı unutacağım
sonra yağmurun verdiği ıslaklığı
dağları unutacağım ayıları
sonra sesleri
geçmişi unutacağım
gezdiğim bütün kırları kanalları
tükenmenin yorgunluğu olur yanımda
kaşları çatık gözleri ağlamaktan yorgun
hiç kimsenin umurunda bile olmayan
aklı satılmış
bezmiş bezdirilmiş
birini görürsen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!