Onun gözleri gece karası. Bir aşk misali kurşun yarası. Aşk ile sevdanın arası. Oldum ben aşkın maskarası. Oldum sevdası kalbin ve aşkın. Benim sevdam derdimden taşkın. Bendeki sevgi değil,onu da aşkın. Bir tek sensin dermanı bendeki aşkın
Giriş: (Yavaş ve melankolik bir bağlama melodisi eşliğinde, hafif bir keman sesi ile desteklenerek)
Verse 1:
Yıllar geçti, toz bulutları sarmaladı hatıraları
Sensiz geçen her gün, bir ömür gibi uzun
Gözlerim yollarda, bir hayalin peşinde
Sen yoksun, ben sensiz, bir yaprak gibi savruluyorum
Verse 1:
Hayat denen bu yolda, yürürüm tek başıma,
Rüzgar esse de karşıdan, yılmam asla.
Zorluklar peşimde, ama ben hep dimdik,
Her yeni günle başlar, umut dolu bir hikaye.
Göz görür gönül doymaz
Gönül söyler ömür duymaz
Ömür neyler vakit uymaz
Gelmezse vakit kul neylesin
Nice insana,nice gönüle kuruldum
Bir anda ansızın gelir ölüm.
Birden uçar,gider gönlüm.
Sırattan cennete doğru yürürüm.
Ölüm günüm doğum günümdür.
Şimdi uçuyorum,gidiyorum göklere.
Seni sevmek çok güzeldi
Sensiz geceler üzerdi beni
Seni sevmek çok özeldi
Sevemediysem affet beni
Seni sevmek bana eceldi
Ama yine de ölesiye sevdim seni
Kısaca ters adamım
Yeşilse ver saralım, değilse fren yapalım
Geceyi ben tanırım, karanlık her tarafım
Kırılmış aynalarımın içindeki lanet yeterince aktı sayfalarıma
Yaptım birçok hata ve sonunda adımlarım yeterince sağlamlaştı
Şiirde bir lisandır
O ne güzel bir mizandır
Akıl ve gönül alandır
Şiir güzel bir lisandır
Varlığında aşk gibi
Senin için tozpembe
Ama hayat siyah beyaz
Anlatamam anlamazsın
Diğer yanım karanlık biraz
Sorumluluklarım kan ter içinde geçen bi yaz
Senin omuzların benim yüklerimi sırtlayamaz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!