Şair çok şairane bir hayat sürmüştür.
İnsan güzelliği sevmeli,
Mesela düşünce güzelliğini,
Bir insan düşünceleriyle sevilmeli.
İnsan güzelliği sevmeli,
Mesela ruhsal güzelliği,
Bir insan ruhuyla sevilmeli.
Ben sana bir şiir yazdım eksik kaldım afedersin. Kelimeler yetersiz kelimeler cimri. Fakat kelimeler çalışılıp kazanılabilecek bir şey olsaydı hamal olurdum ne yalan söyleyeyim.
Ben ünlü bir yazar veya bir şair değilim. Hatta bir yazar mıyım olabilecek miyim onu bile bilmiyorum. Ne basılmış kitaplarım, ne okunmuş şiirlerim ne de başka bir şeyim var. Bir ben varım bir o bir de şiirlerim. Fakat cümlelerimin ciddiye alınması için ünlü bir yazar olmam gerekiyorsa ne ederim bilmiyorum. Zaten öyle bir kaygımda yok çünkü biliyorum ki ben sevgilimin gözlerinde dünyanın en ünlü şairiyim. Bilhassa gözleri zaten dünyanın kendisidir.
Bir bakımdan kadınsın, her bakımdan çocuk,
Bir bakımdan cesursun, her bakımdan ürkek,
Bir bakımdan güçlüsün, her bakımdan yorgun,
Bir bakımdan seviyorum, her bakımdan âşık..
Tam diyorum olmuyor yazamıyorum,
Gülüşün geliyor aklıma o vakit.
Kalemim bile sabırsız, ellerimde bir o kadar.
Şimdi ne zaman düşünceme düşsen,
İçimde yeni bir şair doğar gibi,
Yazmaya aç ve istekli oluyorum.
Eğer ki kelimeler dallarından şiirler açan bir ağaç olsaydı, toprağı olurdun harflerin. Ben ise suyun olurdum bize güzel güzel kelimeler büyütmek için. Şimdi de uzanıp gönül bahçemizden sana bir şiir kopardım, biz bir şiirin iki yarısıyız.
Çocuğum evet,
Utanılacak bir şey yok ki.
Ben büyüyüp değişenler adına utanıyorum.
Bir çocuk her gün büyüyebilir evet,
Ama her büyük bir gün çocuklaşamaz.
Bu hayatın ne güzelliği varsa,
Sana bir şarkı yazdım dünyanın en güzel bestesiyle,
Geçen sesini duydum bu fikir oradan aklıma geldi.
Eğer ki hüzünlüysen ben de hüzünlenirim,
Hüzün başına yalnız kalmayasın diye.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!