Gözlerinden içime hep sevgi aksın
Baharlarda coşan şelale gibi
Baktıkça içimde aşk bulacaksın
Dupduru göklerde bir hale gibi
Gözlerinin baharında vuslat solunur
Hani gittiğin gün varya gülüm; bir bahar gününde zemheriye yol alan hazan günleri gibi,yüzümü hüzünlü bir resme yapıştırıp gitmiştin.O an dizlerimin bağını çözen gözlerimdeki hüznüm bir kır çiçeğinin mahzun mahzun boyun büküşü gibiydi.Kara gözlerine bakarken hissettiğim mutluluk sonbaharın soğuk rüzgarını yemiş gül yapraklarının soluşu gibi solmuştu birden.Ruhu çekilmiş idrakime inat gölünmde seni bir daha görememenin hüznü dalgalanıyordu.
Hani gittiğin gün varya gülüm. Gözlerim acı rüzgarlara bağrını vermiş ekinler gibi sararıyordu ardınsıra.Bir yaprağın son mecalinide yitirip daldan düşmesiydi o an yüreğim.Hayaline yüzü koyun kapanmak istedim o an karagözlerine yüreğimi sürmek için.Hasretinle ıslanmış yastığıma solgun dudaklarımı sürerek ismini anmaya başladım her gece.Giderken attığın her adımın altında kalıp üşüyen bedenime hayalini ıslak bir yorgan gibi sarmaya başladım.Tekrar seni göreceğim bir günü hayal dahi edemezdim artık oysa seni gördüğüm günler nede güzeldi.seni her gördüğüm gün cennetten hediye edilmiş bir gün gibiydi.
Hani gittiğin gün varya gülüm.sevdanın pusularında seni hayalen beklemeye karar vermiştim..Kahreden sükutum, bensiz sevdalarda yankılanacağını düşünerek bir fırtına gibi kalbimi parçalıyordu.Son bir kez veda için elini tutarken sonbahara geçiken kaç yol vardır acaba diye düşünürdü.Hüzünlerim ayrılığınla tazelenirkenseninle birllikte atacağım bu birkaç adımı nasıl uzatırdım diye düşünürdün o an.ama senle olan günşler gibi kısacıktı o birkaç adımlık yol. ve sen gittin ufukta tatlı bir endam hayalimde bir hayal içimde bir ateş bırakarak.
Yetmez mi kalbimi bunca kırdığın
Gönlünün darağacında ölmemmi gerek
Yeter karagözlü beni yaktığın
Külümü rüzgara vermemmi gerek
Bir ok çektin bana gönül yayından
Kül ettin bir anda düş sarayımı
En çoğunu verdin hasret payından
Ölene dek ateşinde böyle yanayımmı
Vuslatın adresi sendemi? bilmem
Hicranlı bedenimi sararken seherin tülü
Nurlu sevgin sel gibi kalbime aksın
Ey Ebedi Sultan,Medine Gülü
Sevgini varacağı en son duraksın
Bir merakım vardı:Hayat
Nedir diye sorardım
Geçen her günü kat kat
Acılara sarardım
Sonra dönüp baktımda
Seni sevdim inan canı gönülden
Yıllar vefasız çıktı gülüm,neylersin
İsmin hiç düşmezken bu suskun dilden
Gülşenden uçtu bülbülüm,neylersin
Sevenin gönlüne hakir bakanlar
Derdin ateşiyle dağlandı kalbim
İçerim dönüştü yangın yerine
Artıyor çığ gibi,içte elemim
Gün geçtikçe iniyor daha derine
Kalbimi ettiler hedef tahtası
Ey Resul,Sana olan derin hasreti
Seherde uyanan kuşlar söylesin
Hasretine kalplerin yetmez takati
Gözlerden boşanan yaşlar söylesin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!