Saatlerimin sığınağıydı bu park
Gözyaşlarımın nefretle buğulandığı cam gibi
Uzunca çınarlar, ağaç dolu bu park
Hayat bir bütün karmaşık
Geçip gidiyor zaman apaçık
Kayıyor gözlerimden, bir an durmuyor
Uzun yollar,virajlar eğimli
Hayat gibi felsefi değimli
Yol bitti,dağ etekleri karlı
Göz yaşları gibi ağlamaklı
Bir an bile ayrılmaz gözüm
Soğuk suyla yıkar, beyaz bir elbise giydirirler bedenime
Ürkütücü, soğuk bir rüzgar eser musalladan ta yüreğime
Toprak kazılır ve bedenim kucaklardan iner kara toprağa
Önce feryatlar duyulur sonra beni de bırakırlar uzağa…
Gizli kapıyı kullanmış ve çıkmıştır ruhum artık bedenimden
O saatlerde serpilir gülüşün
Bir avuç su gibi içime ey yar
Senin de başında o çılgın rüzgar
İnsanlık gerek, kalbe gömülü değerler
Anlamak dinlemek gerek aldanmış hikayeler
Hayaller içinde yaşamaktansa
Hislerim oluk oluk akarken,
Bir an bile kapanmadı gözlerim
Bu yalnızlık bana senden bir hatıra
Tek hatırandı bir kare fotoğraf
Sen ve ben birde önümde telgraf
Saçların dalgalı yüzün araf araf
Elimden düşmüyor bir pare bertaraf
Anlayabilsem bu sevgi ne taraf
Bitap düştüm aşk yordu beni
Artık rüyalarımda görmüyorum seni
Serv-ü revan olup düşsem de peşine
İhanet etmem davama, döner bakarım işime
Ben bir yağmur damlasıyım biliyor musun?
Şeffafım, dokunsan dağılırım
Bir daha toparlanmam için yardım etmen lazım
Kendimi bir kere gösteririm;
Beni bir daha görebilmek için soğuğa katlanman lazım
Avucuna bir kere düşerim;
Dağılmadan, dökülmeden yüreğine götürmen ve orada yaşatman lazım…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!