Kadın
Sen geldin, kalbim tamamlandı,
Eksik bir parça gibiydi, seninle bütünlendi.
Gözlerin dokunduğunda içime,
Çiçek açtı içimdeki en kuru dal bile.
KALBİMİN TAM ORTASINDA
Kalbimin tam ortasında döndüm,
Ne arşa çıktım,
Ne yere indim,
Kendi gölgemde kayboldum,
Kalbim Sadece Sana
Bana ait bir kalp var,
Ve o kalp yalnızca senin için atıyor.
Her vuruşunda, adını taşır gökyüzüne,
Her nefesinde, seni çağırır rüzgârlara.
Kendi Cehennemim
Ben kendi cehennemimi kendim yarattım,
Aşkın ateşinden damla damla topladım közleri.
Her sözüne iman ettim,
Her gülüşünü kutsal bildim,
Kendime Sözüm Olsun
Kendime sözüm olsun:
Heveslerimi kursağımda bırakan,
güç bela toparladığım şeyleri dağıtan,
küçücük mutlulukları bana çok gören
Mucizem Olur musun, Huzurum Olur musun
Geceye düşen yıldız gibisin,
Gözlerimde parlayan umut gibisin,
Soruyorum kalbime her an, her zaman:
Mucizem olur musun, huzurum olur musun?
Neden Hep Biz Anne
Anne…
Sana soruyorum yılların öfkesinden,
Çocukluğumun kırık aynasından:
Neden hep biz, anne?
Ne Garip
Ne garip…
Bana aşkı öğreten kadın,
Aşkı bana değil, başkasına saklamış.
Kalbimin ilk uyanışı,
Sadece Öfkem Kaldı
Bütün duygularımı öldürdüm,
Bir bir susturdum, gömdüm derinliklere.
Sevda, umut, huzur, merhamet…
Hepsi sessiz bir mezarda şimdi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!