araftır bu coğrafya
künyesi mermi izi omurgalar
sessizliği garip makina çığlıkları
kıyamet çığırtkanlarına
esir
ve bizler
küçücük bir fısıltı(ÖLDÜ)
yer ile yeksan eden arşı
titriyor beynim
gözümde kan
ve artık iliklerime kadar yalnızım...
yangın yeri gayrı dört tekerlek umut
dipsiz karanlığın gerdanında mı saklı umutlar
yok! yok!
köksüz ağaçlara bağlanan adaklar ve HİÇ...
hiç derin ve çekici aslında
şişmiş dudaklarda beyaz diş izi bırakan bir ORUSPU...
oruspu tok bir kahkaha kirli sakal gırtlaklarda
kıyısındayım işte herşeyin...
usum havar
usum kıvılcım
usum atom çekirdeği
bileklerimi sıvıyorum ten yabancı metale
kalem bu kez bende değil
her insan kendi cehennemine duvar örer...