Bir ceset,
Biraz utangaç
Biraz mahcubiyet.
Ama gelişindeki esas sebep;
Mecburiyet...
Aniden çıkınca karşısına,
Azrail'in adı oldu kamyonet.
Zavallı,suskun ve şaşkın,
Yatıyor işte orta yerde,
Hayata kırgın.
Çok mu mutlu olmuştu hayatta,
Yoksa azmı?
Bilinmez ama,
Hani, gözler çok şeyler anlatır
Derler ya,insana.
O donuk gözler dalmışlar
Uzağa,çok uzağa.
San ki birini görmek ister gibi,
Ya da birini bekler gibi......
Kayıt Tarihi : 11.4.2007 13:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!