Mor battaniyeler Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bir hayli üzgünmüş bir hayli hırpalanmış
son bir ışık varmış gözlerinde
Ki bir kadındır muhtemelen

başka ne olabilir ki o en güçlü ihtimal dahilinde

kelimeleri peştamal bağlamış utanıyorlarmış çıplaklıklarından
kadının tutsaklığından kanarsa hayalleri kanarmış ya
o deriin okyanusunda

mor battaniyeler örtünmüş henüz çok diriyken süsenler
vahşi kedi misali parlarken sahanlıkta

Bir türkü dilinin ucunda mı yoksa kaleminin mi ucunda

hayli üzgün hayli hırpalanmış kadınların
kanayan bir şeyler varsa avuçlarında
özgürlüğün ahları ve bütün günahlarıyla ağıt olmuştur

dönmeyelim dönmeyelim sözümüzden
vaz geçmeyelim özümüzden diyen koro misali ve solistler

göğün yosunlu duvarındaki
ıslık çalan çekirgeyi gördünüz mü dercesine

her biri kendi elleriyle taktıkları
boyunlarındaki ilmeklerle
birbirlerinin ayaklarından asılacaklardır muhtemelen

başka ne olabilir ki bu en güçlü ihtimal dahilinde

Yüksel Nimet Apel
8/Nisan/2016/Cuma/ Bodrum