Monica'ya Ağıt - 2025 #akrostiş

Mora çalan bir rengi vardı ruhunun
Sanki bir ‘unutma beni’ çiçeğiydi
O minicik zarafetiyle olur olmaz yerde belirip
Şefkati herkesi sarıverirdi
Naifliğin on para etmediği bu dünyadan
Parmaklarının ucunda bir kadın geçti
İçiniz rahat etsin
Hiç birinize kırgın değildi
Can’ı yorulurdu onun. Zaten bir yanı hep gurbetti.
Bu yüzdendi. Kavga, kırgınlık bilmezdi
Ahhh be Monica’cığım
Bilsen yüreğin ne çok kadının yüreğine değdi
Belli ki bir bekleyeni vardı
Yoksa böyle erken gider miydi