Moda Dedikleri Şiiri - Sadık Toraman

Anlat dediler, köyün gençleri.
Ben de anlatayım dedim, başımdan geçenleri.
Bilmem ki nasıl desem?
Sevmesini bilmez, özlemesini bilmez...
Söküp atsam diyorum içimden.
İzi kalır belki kalbimde!
Bilmem ki ne etsem?
Beni seveceğini bilsem:
Tutar kolundan anlatırdım her şeyi.
Belki de ömründe hiç kimseyi sevmemiştir!
Yoksa anlardı beni.
Bir yolunu bulup gönlünü çalayım dedim.
Bana tipim değilsin, modaya uyamazsın dedi.
Şaşırdım! Demek ki buralarda modan yoksa...
Sevenin de olmaz, aşkın da beş para etmez.
Bilmem ki ne yapmalı?
Yoksa köyüme mi dönmeli?
Aslında modayı da alıp köye dönmeli...
Ağanın kızını istemeli allahın emri ile.
Kot pantolon, kulakta küpe ile...
Vardım ağanın evine.
İstedim kızını kendime.
“Senden damat olmaz”, dedi evime.
Anlayamadım! Bu ne iştir dedim kendi kendime...
Ula! Bu moda dedikleri yaktı beni külleri.
Anlat dedi, köyün gençleri
Anlattım ben de köy ile şehri.
Hata sende değil dedi, köyün gençleri.
Ama yaktı beni bu moda dedikleri...