Möcüze Şiiri - Sevinc Arzulu

Hərdən düzdə bitirdilər,
Hərdən gözdən itirdilər.
Şirin söhbət edirdilər,
Dərdlə fərəh diz-dizəydi.

Eşidilməz alqışları,
Öləziyib naxışları.
Gözü yaşlı baxışları,
Xatirələr üz-üzəydi.

Azalacaq paramız da,
Sozalacaq qaramız da.
Yad yox idi aramızda,
Özümüzdük, biz-bizəydik.

Kədərliyik hər birimiz,
Hanı sevda səfirimiz.
Qum üstdə yox ləpirimiz,
Qar üstündə iz-izəydik.

Çapıb ağ kəhər atında,
Göyün yeddinci qatında.
Rastlaşdıq biz yer altında,
O görüş bir möcüzəydi.