cânanî ol aşkın mekânı gönül
son cemreydi yere döktüğüm servet
ney’e üfle, ağlat kemanı; gönül
sabaha çıkmadan kavuşsun halvet
.
boynumuz bir vavdır doğan zuhura
aşkına bel büker gelen huzura
Gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Devamını Oku
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta